Ajax aan rand van afgrond: details over aftakeling kleedkamer

Daniel Cabot Kerkdijk

• Bijgewerkt: 20 dec. 2023 08:21 CET
• 4 min leestijd

Dusan Tadic voelde zich bij Ajax steeds eenzamer na het vertrek van Marc Overmars, Erik ten Hag en diverse belangrijke spelers. De aanvaller, die de Amsterdamse club afgelopen zomer verliet voor Fenerbahçe, zag hoe zijn instelling en die van Daley Blind, Davy Klaassen, Edson Álvarez en Jurriën Timber niet langer meer de norm maar steeds meer de uitzondering werd. Het deed Tadic pijn dat jonge jongens niet beseften welke club ze uitdragen. “Als aanvoerder van Ajax wilde ik zo graag alle spelers laten inzien wat het betekent om voor een prachtige club als Ajax te mogen spelen.”

“Elke dag opnieuw moet het je prikkelen. Als je in De Arena of op De Toekomst loopt, en je ziet de foto’s van alle legendes uit het verleden. Je moet het zien, je moet het voelen. Hoe belangrijk het is om voor Ajax te spelen, voor Ajax te strijden, voor Ajax te winnen en belangrijk te zijn voor je team”, benadrukt Tadic in gesprek met Voetbal International. “Elke dag moet je dankbaar zijn dat je voor Ajax mag spelen en alles, maar dan ook alles geven voor de club. Dat moet het allerbelangrijkste zijn, en niet alleen naar jezelf kijken.”

“Maar ik merkte steeds meer dat een mentaliteit de overhand nam waarbij spelers dachten: Oké, ik kom lekker naar Ajax en doe alles wel vanuit mijn comfortzone. Nee! Je kan niet bij Ajax spelen vanuit je comfortzone. Je moet de allerbeste willen zijn. Als team moet je alle prijzen pakken die er bestaan. En daar moet je elke dag voor werken. Dat was de spirit waardoor we jarenlang succesvol waren en titels wonnen. En niets anders. We hadden karakter, we waren hongerig, we stonden voor elkaar. En door die mentaliteit konden spelers zichzelf individueel geweldig ontwikkelen. En als er dan toch een speler te individualistisch dacht, dan wisten we dat te managen.”

“Als groep stuurden we die speler dan bij en kwam het alsnog goed. Door de cultuur bij Ajax wonnen we prijzen, groeide het individu, maakten spelers geweldige transfers. Maar afgelopen seizoen… Het was weg.” Tadic benadrukt dat de gym vroeger altijd vol was, maar dat de fysieke trainers afgelopen seizoen spelers echt moesten aansporen om te komen. “Een schande. We hebben het over Ajax! De mentaliteit was weg, ook door de balans en hiërarchie in de groep. Elk jaar waren er wel drie of vier jonge talenten, maar die zagen om zich heen hoe andere spelers leefden voor Ajax”

“Zij moesten wel mee, want anders vielen ze buiten de boot. Nu was het opeens omgedraaid. Er waren nog maar een paar spelers over met de Ajax-mentaliteit van de succesvolle jaren, waardoor er een nieuwe maatstaf zichtbaar werd. En het corrigeren gebeurde niet meer. Dat deed me zo veel pijn. Ik wilde als aanvoerder zo graag die spelers helpen, we moesten het samen doen. Maar wat ik ook probeerde, het was te groot, te complex, er speelden te veel dingen. De geest was uit de fles en met die paar spelers lukte het niet om het tij te keren. Met alle gevolgen die iedereen heeft kunnen zien. Verschrikkelijk.”

Tadic kijkt nu met pijn in het hart naar wedstrijden van Ajax en haakte zelfs een keer af. “Ik kon het niet langer aanzien, voelde me er zo slecht bij. Spelers die voor het mooie Ajax spelen maar geen Ajax-spelers zijn. (...) Het huis is tot de grond toe afgebroken. Dat doet pijn, veel pijn. De club had een koers, met goede mensen en een plan. Financieel kregen sommige spelers een groot contract. Maar zij maakten het waar en bouwden Ajax op. Nu hebben spelers een groot contract, maar voor wat? Om de club naar de afgrond te helpen? En die spelers weten niet wat Ajax werkelijk inhoudt. Totaal niet. Dat is triest. Het is niet goed en raakt me.”