Hoe gaat een transfer in de voetballerij in zijn werk?

FT Redactie

• Bijgewerkt: 9 feb. 2025 23:45 CET
• 3 min leestijd

Je denkt misschien dat een voetbaltransfer gewoon een kwestie is van geld neerleggen en klaar, maar in werkelijkheid is het een stuk ingewikkelder. Er zijn namelijk drie partijen die allemaal hun zegje willen doen: de kopende club, de verkopende club en de speler zelf (plus zijn zaakwaarnemer natuurlijk, want zonder hen gebeurt er niks). Eerst moeten de clubs het eens worden over de prijs, daarna komen de persoonlijke eisen van de speler aan bod en als laatste wordt er onderhandeld over de vergoeding voor de zaakwaarnemer. Ja, die laatste wil ook wat van de koek. Officieel mag een club pas met een speler praten als de verkopende club daar toestemming voor geeft. Maar in de praktijk? Daar wordt regelmatig omheen gewerkt. Tussenpersonen leggen vaak al het een en ander vast voordat de clubs officieel akkoord geven. Dit kan soms voor flinke drama’s zorgen. Herinner je je nog de soap rond Virgil van Dijk? Southampton was boos op Liverpool omdat ze zonder toestemming met Van Dijk gepraat zouden hebben. Oeps!

Steeds vaker via Whatsapp

Denk je bij onderhandelingen aan chique kantoren en lange vergaderingen? Vergeet het maar. De meeste voetbaltransfers worden geregeld via, jawel, WhatsApp. Het is snel, makkelijk en je hebt altijd je telefoon bij de hand. Bovendien kun je precies zien of iemand je bericht gelezen heeft (bedankt, blauwe vinkjes!). Het is ook handig als iemand van de club overstapt naar een andere club. E-mailadressen en vaste nummers veranderen, maar dat WhatsApp nummer blijft hetzelfde. Zo kunnen clubs en zaakwaarnemers lekker snel schakelen zonder dat ze opnieuw contactgegevens hoeven te zoeken. Voor je het weet staat de nieuwe speler met zijn koffer en rugzak op het vliegveld om samen met zijn zaakwaarnemer naar de nieuwe club te vliegen.

Mino Raiola

Neem Mino Raiola, helaas is hij er niet meer, de man die erin slaagde om bij de transfer van Paul Pogba naar Manchester United niet alleen Pogba te vertegenwoordigen, maar ook Juventus en United. Klinkt als belangenverstrengeling? Misschien, maar in Engeland is dat doodnormaal. Zolang iedereen akkoord gaat en de speler niet extra hoeft te betalen, mag het gewoon. En geloof het of niet, Raiola onderhandelde zelfs namens Manchester United met Everton over de transfer van zijn eigen speler, Romelu Lukaku. Sommigen zeggen zelfs dat Lukaku naar United ging omdat ze Raiola meer betaalden dan Chelsea wilde doen. Tja, geld praat.

Hoe zit het met de shirtverkoop?

Je hoort het vaak: 'Die 100 miljoen euro voor Pogba? Dat verdient United zo terug met shirtverkoop!' Nou, mooi niet dus. Volgens kenners levert het aantrekken van een sterspeler niet ineens een explosie in shirtverkoop op. Fans die al van plan waren een shirt te kopen, kiezen gewoon voor de naam van de nieuwe ster in plaats van een oude bekende. Dus nee, de clubkas wordt niet ineens gevuld met geld uit de verkoop van shirts. Tuurlijk helpt het, maar er is wel meer nodig dan alleen dat. Dus stel dat je een nieuwe sporttas nodig hebt, kijk dan eens of jouw club ze ook verkoopt, zodat je ze financieel kunt helpen.

Het juiste moment

Sommige transfers gebeuren al ruim voordat de transfermarkt officieel open is. Denk aan Bernardo Silva, die eind mei al bij Manchester City tekende. Waarom zo vroeg? Het fiscale jaar van clubs loopt van 1 juli tot 30 juni, en zo'n vroege transfer kan handig zijn om de financiële cijfers een beetje op te poetsen. Barcelona bijvoorbeeld kon de verkoop van Cesc Fàbregas aan Chelsea mooi in het boekjaar 2013/2014 opnemen. Maar waarom wachten clubs soms dan weer eindeloos? Sponsordeals! Chelsea bijvoorbeeld deed voor 1 juli geen aankopen omdat ze van Adidas overstapten naar Nike. Het zou een beetje gek zijn om een dure nieuwe speler te presenteren in een shirt van een sponsor waar je net afscheid van neemt. Antonio Rüdiger werd pas gepresenteerd toen het nieuwe Nike-shirt klaar was, compleet met een flitsende video waarin vooral het shirt in de spotlights stond.